Μπορεί η υπογονιμότητα και οι καθ'έξιν αποβολές να οφείλονται σε ανοσολογικές διαταραχές;

Αυτοάνοσο νόσημα

Μια αυτοάνοση ασθένεια προκαλεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα να επιτεθεί στο σώμα σας. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα συνήθως σας προστατεύει από μικρόβια όπως ιούς και βακτήρια. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα μπορεί να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ των κυττάρων σας και των ξένων κυττάρων. Μια αυτοάνοση ασθένεια κάνει το σώμα σας να αναγνωρίζει σαν ξένα τα πάντα, από το δέρμα μέχρι τις αρθρώσεις σας. Στη συνέχεια απελευθερώνονται πρωτεΐνες για να επιτεθούν στα υγιή κύτταρα. Ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες όπως ο διαβήτης τύπου 1 προσβάλλουν μόνο ένα όργανο, το πάγκρεας. Άλλες αυτοάνοσες ασθένειες όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) επηρεάζουν ολόκληρο το σώμα σας. Υπάρχουν πάνω από ογδόντα σοβαρές χρόνιες ασθένειες που επηρεάζουν σχεδόν κάθε όργανο. Περίπου το 75 τοις εκατό όλων των αυτοάνοσων ασθενειών εμφανίζονται σε γυναίκες. Αυτό συμβαίνει συχνότερα κατά την αναπαραγωγική ηλικία.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα μπορούν να επηρεάσουν τους συνδετικούς ιστούς σας. Αυτοί είναι οι ιστοί που συγκρατούν τα όργανά σας στη θέση τους. Μια αυτοάνοση ασθένεια μπορεί επίσης να επηρεάσει τους μύες, το γαστρεντερικό σύστημα, τα νεύρα και το ενδοκρινικό σύστημα. Τα πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα περιλαμβάνουν τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Το χαρακτηριστικό μιας αυτοάνοσης νόσου είναι η βλάβη των ιστών. Αυτή η βλάβη προκαλείται από τα Τ κύτταρα και τα αντισώματα του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Κάθε αυτοάνοσο νόσημα έχει κάποιες επιπτώσεις όσον αφορά τη μαιευτικό ιστορικό σας και τη γονιμότητα. Τα πιο πρώιμα συμπτώματα της πλειονότητας των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι:

• Ερυθρότητα και πρήξιμο
• Δυσκολία συγκέντρωσης
• Απώλεια μαλλιών
• Κούραση
• Ένας χαμηλός πυρετός
• Μυρμήγκιασμα και μούδιασμα στα πόδια και τα χέρια
• Πόνοι στους μύες
• Δερματικά εξανθήματα

Κάθε αυτοάνοσο νόσημα έχει μοναδικά συμπτώματα. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο διαβήτης τύπου 1. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση, απώλεια βάρους και υπερβολική δίψα. Τα συμπτώματα της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (IBD) είναι διάρροια, φούσκωμα και πόνος στο στομάχι. Ορισμένες ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή η ψωρίαση έχουν διαλείποντα συμπτώματα. Η χρονική περίοδος που δεν υπάρχουν τα συμπτώματα ονομάζεται ύφεση.

Υπογονιμότητα και κίνδυνοι αποβολής

Ένα αυτοάνοσο νόσημα έχει δυνητικά αντίκτυπο στην αναπαραγωγή ικανότητα. Αυτό περιλαμβάνει τη γονιμότητα και την εγκυμοσύνη. Στο παρελθόν, οι γυναίκες με συγκεκριμένα αυτοάνοσα νοσήματα συμβουλεύονταν να αποφεύγουν την εγκυμοσύνη. Υπάρχει πλέον διαθέσιμη εξειδικευμένη φροντίδα και θεραπείες για γυναίκες με αυτοάνοσα νοσήματα σε κύηση ή σε προσπάθεια επίτευξης κύησης. Τα ποσοστά εγκυμοσύνης μας είναι υψηλά. Προσφέρουμε δωρεάν ιατρική συμβουλευτική εάν ενδιαφέρεστε. Έχουν γίνει σημαντικές βελτιώσεις τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό της. Τα βασικά στάδια είναι δύο, πρώτο είναι η σύλληψη και δεύτερο η μείωση του ποσοστού των αποβολών. Τέτοιου είδους κυήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου παρά τις εξελιγμένες ιατρικές υπηρεσίες. Μια γυναίκα με αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να προγραμματίσει μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη το χρονικό διάστημα που βρίσκεται σε ύφεση.

Υπάρχει κίνδυνος αποβολών κατά το πρώτο τρίμηνο. Οι πρόσθετοι κίνδυνοι περιλαμβάνουν χαμηλό βάρος γέννησης, καισαρική τομή και υπολειπόμενη ενδομήτρια ανάπτυξη. Η εμφάνιση μιας αυτοάνοσης νόσου μπορεί να οφείλεται στο περιβάλλον ή στη γενετική. Η προσαρμοστική ανοσολογική απόκριση ενεργοποιείται, με αποτέλεσμα τη φλεγμονή και τη βλάβη των ιστών χωρίς ανάπτυξη όγκου, έκθεση σε τοξίνες ή μόλυνση. Ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού επηρεάζεται από κάποιοαυτοάνοσο νόσημα. Η εκτίμηση είναι μεταξύ 7,6 και 9,4 τοις εκατό. Οι γυναίκες με αυτοάνοσα νοσήματα έχουν ποσοστό ογδόντα τοις εκατό αποβολών στο πρώτο τ΄ρμηνο της κύησης. Οι αποβολές σε γυναίκες 35 ετών και κάτω είναι περίπου δέκα τοις εκατό. Αυτό αυξάνεται στο 45 τοις εκατό για τις γυναίκες άνω των σαράντα. Αυτοί οι αριθμοί βελτιώνονται σημαντικά με εξειδικευμένη θεραπεία. Τα αυτοάνοσα νοσήματα ανάλογα στο όργανοή το σύστημα στο οποίο στοχεύουν έχουν μελετηθεί για την ανάλυση των επιπτώσεων της θεραπείας.

Οι Μελέτες Αυτοάνοσων Νοσημάτων

Στη μελέτη συμμετείχαν πέντε γυναίκες σε κύηση με πέντε διαφορετικά αυτοάνοσα σενάρια. Τα αποτελέσματα της κάθε περίπτωσης είναι:

• Περίπτωση Πρώτη: 28 ετών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο. Η φαρμακευτική αγωγή με ακετυλοσαλικυλικό οξύ, πρεδνιζολόνη και υδροξυχλωροκίνη οδήγησε σε ύφεση. Μια αποβολή συνέβη στις επτά εβδομάδες χωρίς θρόμβωση.
• Περίπτωση Δεύτερη: 44 ετών με τοκετό στις 33 εβδομάδες, δύο αποβολές και πολλαπλά θρομβωτικά επεισόδια. Η διάγνωση ήταν αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο που οφείλεται σε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
• Περίπτωση Τρίτη: 31 ετών που έλαβε θεραπεία για τρία χρόνια με αζαθειοπρίνη που οδηγεί σε πλήρη ύφεση. Αφού απογαλακτίστηκε από την αζαθειοπρίνη, έμεινε έγκυος και γέννησε ένα υγιέστατο μωρό.
• Περίπτωση Τέταρτη: 38 ετών εμφάνισε σύνδρομο Behcet. Η ασθένεια επιδεινώθηκε μετά τον τοκετό.
• Περίπτωση Πέμπτη: 36χρονη που διαγνώστηκε με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ενώ ήταν έγκυος για πρώτη φορά. Η λειτουργία του θυρεοειδούς της ήταν δύσκολο να ελεγχθεί. Η πρώτη αποβολή ήταν κατά το πρώτο τρίμηνο. Υπήρξε μια δεύτερη αποβολή παρά την υποχώρηση των αντισωμάτων και την κλινική σταθερότητα.